“โลกของกอล์ฟ”
เสียงเจื้อยแจ้วจอแจของเด็ก ๆ ที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานนั้น
ทำให้ฉันต้องละสายตาจากสมุดบันทึกตรงหน้าอีกครั้ง
สนามเด็กเล่นเก่า ๆ ของหมู่บ้าน กับม้าหินอ่อนใต้ต้นจามจุรี
มุมเดิม ๆ ของฉันเมื่อยามสมองตาย ไร้ซึ่งความคิดที่จะขีดเขียนถ้อยคำใด
หากแต่วันนี้คงเลือกเวลาผิดไปนิด เด็ก ๆ คงเริ่มปิดเทอมกันแล้ว
หลังจากเอื้อมมือไปปิดสมุดบันทึกเล่มโปรดลง แล้วนั่งเท้าคางมองไปรอบ ๆ
ลมเย็น ๆ กับเสียงเด็ก ๆ ฟังดูมันก็เพลิดเพลินดีไปอีกแบบ
นั่งพักก่อนก็ได้ เผื่อจะเปลี่ยนมาเขียนเรื่องเกี่ยวกับเด็ก ๆ ได้บ้าง
“กรี๊ด” เสียงหวีดร้องของเด็กคนหนึ่งดังขึ้น
ฉันหันไปมองที่มาของเสียงแหลมเล็กนั้น และสาบานได้ว่าตาไม่ได้ฝาดไป
เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังเล่นกระดานลื่นอย่างสนุกสนาน กับเด็กผู้หญิงอีกสามคน
แต่คนที่กรีดร้องนั่นกลับเป็นเด็กผู้ชาย ที่กำลังหัวร่อต่อกระซิกกับเพื่อน ๆ
ภาพที่ฉันเห็นคือเด็กผู้ชายอายุประมาณหกเจ็ดขวบ หน้าตา ผิวพรรณดูดี
หากแต่กิริยาท่าทางที่แสดงออกมานั้นดูมีจริตจะก้าน ผิดกับเด็กผู้ชายในวัยเดียวกัน
น่าแปลกที่ไม่มีเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ในกลุ่มเดียวกันเลย
ฉันทอดสายตาไปรอบ ๆ ส่วนใหญ่คนในหมู่บ้านแห่งนี้ ค่อนข้างจะเป็นผู้มีอันจะกิน
เด็ก ๆ พวกนี้ก็ย่อมจะได้รับการศึกษาในโรงเรียนดี ๆ
รวมถึงพื้นฐานครอบครัวก็ย่อมจะดีด้วย
ก็ยังนึกภาพไม่ออก
ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กชายหน้าตาน่ารักคนนี้เป็นอย่างที่เห็น
เด็ก ๆ เริ่มเบื่อกระดานลื่นแล้ว หันมาเล่นลิงชิงบอล กับลูกบอลสูบลมสีสันสดใส
ผลัดกันโยน ผลัดกันเป็นลิง ดูแล้วน่ารักสมวัย หากแต่มีอะไรที่ขัดตาไปบ้าง
ลูกบอลกลิ้งมาทางม้าหินอ่อน . . ฉันก้มตัวลงไปเก็บ
เด็กชายคนเดียวในกลุ่ม วิ่งมายังฉัน แล้วส่งยิ้มให้ ทำคอเอียง
“ขอลูกบอลคืนด้วยจ้ะ” เด็กน้อยพูด ใบหน้าสดใส
“หนูชื่ออะไรจ๊ะ” ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
“ชื่อกอล์ฟจ้ะ” คำตอบนั้นทำให้ฉันยิ่งเอ็นดูแกไปใหญ่
“ทำไมไม่พูดครับล่ะ พูดจ๊ะจ๋ามันเหมือนผู้หญิง รู้ไหม”
ฉันถาม ลูกบอลยังคงจับแน่นอยู่ในมือ
“ไม่เอา ไม่ชอบ” เด็กชายเริ่มทำหน้ามุ่ย คิ้วน้อย ๆ เริ่มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“เดี๋ยวพี่จะคืนลูกบอลให้ พูดคำว่าขอบคุณครับให้ฟังก่อน”
เด็กน้อยนิ่งไปพักใหญ่ ทำปากขมุบขมิบ
ก่อนที่จะยื่นใบหน้าน้อย ๆ นั้นมาใกล้ ๆ ฉัน
“เดี๋ยวเพื่อนไม่ให้เล่นด้วย เพื่อนคนอื่นไม่มีใครเล่นกับกอล์ฟแล้ว”
เด็กน้อยกระซิบเบา ๆ
“เพื่อนผู้ชายที่โรงเรียนนะ มันว่ากอล์ฟเป็นตุ๊ด ชอบแกล้งกอล์ฟอยู่เรื่อย
กอล์ฟชอบเล่นกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่า เพื่อน ๆ บอกว่าถ้ากอล์ฟพูดว่าครับ
เค้าจะถือว่าเป็นเด็กผู้ชาย เป็นอันธพาลพวกเดียวกับที่โรงเรียน
เค้าจะไม่ยอมเล่นกับกอล์ฟอีก”
เป็นเพียงเสียงกระซิบแผ่ว ๆ ที่พอได้ยินกันสองคน
ฉันหันไปมองเด็กผู้หญิงสามคน ที่กำลังมองมาทางฉันเช่นเดียวกัน
โดยอัตโนมัติ ลูกบอลในมือถูกยื่นให้กับเด็กน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ตัว
เด็กน้อยวิ่งไปแล้ว ทิ้งให้ฉันนั่งมองตามไปอย่างสับสน
ใบจามจุรีหล่นลงมาตกใส่หัวฉันเบา ๆ ฉันแหงนหน้าขึ้นมองต้นไม้
ใบไม้มันไม่เคยหล่นไกลต้น
เว้นเสียแต่ว่าจะมีลมพาพัดมันไปตกยังที่อื่น . . .
แล้วฉันก็อดตั้งคำถามให้กับตัวเองไม่ได้ว่า . . .
“แล้วลมอะไรที่พัดใบไม้น้อย ๆ อย่างกอล์ฟไปตกยังโลกอีกใบหนึ่ง”