วันศุกร์, 29 มีนาคม 2567

“จงศรัทธาและจงเชื่อในความรัก” ไก่ มีสุข แจ้งมีสุข

05 ก.พ. 2013
969
Spread the love

“จงศรัทธาและจงเชื่อในความรัก” ไก่ มีสุข แจ้งมีสุข 

 

เรื่องของไก่ มีสุข ที่ชิงมีสุข แต่ไม่ร่วมมีเสพกับเพื่อนอย่างฉันไปแล้ว ตอนนางมาบอกแอบผงะเล็กน้อย แต่ไม่ได้แปลกใจมากมาย เพราะก่อนหน้านี้นางก็เล่าเรื่องผู้ชายผู้โชคดีคนนี้มาเนืองๆ และสีหน้าท่าทางดูมีสุขดั่งชื่อนางดี

อย่างที่รู้ๆ กันว่าก่อนหน้านี้นางก็มีแฟนและคบแต่ละคนก็เป็นเวลาหลายปี แต่ก็ยังไม่ลงเอยสักที มีเหตุเข้าโค้งหักศอกแฉลบลงข้างทางไปตลอด นางบาดเจ็บบ้าง ผู้ชายสาหัสบ้างแล้วแต่กรณีกันไป

“แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหน ไม่เคยมีใครทำให้รู้สึกอย่างนี้มาก่อน” มีสุขบอกไว้ด้วยใบหน้ายิ้มหน้าบานแป้นแล้น

เจอกันในวัดนาป่าพง เคารพอาจารย์คนเดียวกันคือ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ โสตถิผโล เห็นกันในวัดไปมาแต่ไม่ได้ทักทาย จนมีโอกาสได้คุยกัน แล้วรู้ว่าช่างคลิกกันเหลือเกิน อยู่ด้วยแล้วยิ่งรักขึ้นไปเรื่อยๆ จนรู้สึกอยากแต่งงานด้วย

“เมื่อใช่แล้ว ก็ไม่รู้จะต้องรออะไร”

ระยะเวลาจึงไม่ใช่ตัวบ่งชี้ได้ว่า เราจะได้ลงเอยกับใครหรือไม่ ความรู้สึกข้างในและการแสดงออกต่อกันมันจึงสำคัญกว่า

บอกแทนมีสุขตรงนี้ได้ว่า เธอไม่ได้ท้องแล้วแต่งแน่นอน ผู้หญิงวัย 40 ท้องง่ายๆ ขนาดนี้น่าจะเป็นเรื่องน่ายินดีเสียมากกว่าที่ฮอร์โมนและสังขารยังทำงานได้ดีไม่ติดขัด แต่สำหรับเรื่องลูกเธอยังสองจิตสองใจ มีก็ได้เพราะคิดว่าเขาจะต้องเป็นพ่อที่ดีให้ลูกเธอได้ ถ้าไม่มีเขาและเธอก็จะได้รับใช้พุทธศาสนาได้อย่างเต็มที่

ใครต่อใครที่บอกว่าเวลาเจอคนที่ใช่ เรื่องทุกอย่างจะง่ายดายไปหมด มันจะมีความสบายๆ ง่ายๆ และเมื่อได้คุยกันและรู้จักกัน เราจะพบว่า เธอและเขาต่างอยู่ใกล้ๆ กันตลอด เพียงแต่เฉียดไปเฉียดมา เหมือนฟ้ายังไม่อยากให้เจอกันในเวลานั้น

เพราะนอกจากคนที่ใช่แล้ว เวลามันต้องใช่ด้วย

ไก่และพี่คิม (อุ้ยตาย!! ตั้งแต่เล่ามาฉันเพิ่งเอ่ยชื่อเขาหรือนี่) เป็นคนพิษณุโลกเหมือนกัน เรียนที่นั่นตอนเด็กๆ ที่อยู่ในกรุงเทพฯ แรกๆ ก็อยู่แถวประชาชื่นใกล้กัน ไก่ถ่ายโฆษณายาสระผม เขาซึ่งเป็นช่างภาพโฆษณากลับได้ถ่ายพรีเซนเตอร์คนอื่นที่ไม่ใช่ไก่แทน ไปงานประกาศรางวัลเดียวกัน ไก่อยู่บนเวที เขาทำงานอยู่ด้านล่าง แต่เขากลับจำพิธีกรชายที่ยืนข้างไก่ได้ แต่สำหรับไก่เขากลับมองไม่เห็น

ฉันเชื่อว่าถ้าไก่และพี่คิมได้เจอกันก่อนหน้านั้น อาจไม่ได้รักและลงเอยกันเหมือนวันนี้ เพราะมันยังไม่ถึงเวลา หรือตอนนั้นทั้งคู่หัวใจยังไม่ว่างและไม่สามารถเปิดรับใครเข้ามาอีกได้

แต่เมื่อได้พบกันในเวลาที่สมควร ความสัมพันธ์จึงก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว จากที่ฝ่ายหญิงเหนื่อยกับความรักที่ผ่านมาและต้องการจะพักหัวใจ และฝ่ายชายไม่เชื่อในรักแท้ว่าจะมีอยู่จริง และคิดจะบวช

กลายเป็นเมื่อเจอกันแล้ว เลยตัดสินใจเบียดก่อนแล้วค่อยบวช (ซึ่งทั้งคู่ได้คุยถึงเรื่องนี้แล้วว่าถ้าฝ่ายชายบวชเป็นพระ ฝ่ายหญิงก็จะบวชเป็นชีไปด้วย เอ่อ…งั้นก็ขออนุโมทนาไว้ตรงนี้เลยละกัน แต่ยังไงก็แต่งกันให้เสร็จๆ ก่อนนะ อย่าเพิ่งไปตอนนี้)

และหัวใจของฝ่ายหญิงก็ได้พักดั่งที่ตั้งใจ แต่เลือกที่จะพักพิงแอบอิงผู้ชายคนนี้แทน

พอได้ตกลงคบกันเป็นแฟน และเมื่อได้เจอกับครอบครัวทั้งคู่ การพูดเรื่องแต่งงานก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เต็มไปด้วยความชื่นมื่นยินดีของพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย โดยเฉพาะพ่อแม่ของไก่ที่กลัวใจลูกสาวเหลือเกิน กลัวว่านางจะเปลี่ยนใจ พ่อเลยขอเลื่อนให้มันเร็วขึ้นได้ไหม ผนวกกับวันที่พระอาจารย์คึกฤทธิ์สะดวกก็มีไม่กี่วัน ไม่อย่างนั้นจะต้องเลื่อนไปอีกยาว วันเวลาจึงถูกเลื่อนขึ้นมาเร็วกว่าที่กำหนดไว้ในตอนแรก

ไก่ผู้มีอายุมากกว่าฉัน 4 ปีบอกฉันเสมอว่า “เมื่อมันถึงเวลาแมร์จะได้เจอคนคนนั้นของแมร์แน่นอน ไก่ยังเจอตอนตัวเอง 40 เลย เพราะฉะนั้นแมร์ยังมีเวลาอีกนาน”

ไม่รู้ว่านั่นเป็นคำปลอบใจหรือให้กำลังใจกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ความรักของไก่ มีสุขครั้งนี้จะเรียกว่า “ธรรมะจัดสรร” หรือ “บุพเพสันนิวาส” ก็ไม่ผิดนัก

และในงานแต่งงานของเธอ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ก็จะมีการสาธยายธรรมในหัวข้อ “คู่แท้บุพเพสันนิวาส ตามคำตถาคต” ด้วย

ยินดีกับ “มีสุข” ที่จะมีคนร่วมเสพ และถึงจะมีทุกข์ก็จะมีคนร่วมต้าน!!

จากมติชนสุดสัปดาห์ 1 ก.พ.56 โดยพี่กาละแมร์ พัชรศรี

#จงศรัทธาและจงเชื่อในความรัก เพราะความรักและคนที่เกิดมาเพื่อคู่เรานั้นมันมีอยู่จริง เมื่อถึงเวลาที่คู่ควร หัวใจสีดำ (ไพ่) :)) #ซึ้ง (แอดมินนุ่น)

 

สำนักข่าว

cnx news เจาะข่าว ตรงใจคุณ รายงาน